Groot was het enthousiasme bij de Nederlandse groep na het behalen van de tweede plaats in Adelaide, Australië. Hun auto was begonnen met een slechte startpositie, veroorzaakt door schade bij een testrit op racecircuit Hidden Valley, Darwin. De vertraging liep op door druk verkeer in de stad, zodat ze de eerste dag eindigden op forse achterstand. Die wist het team echter in te lopen. Op de laatste (vijfde) dag eindigde hun Red X slechts 21 minuten na de winnaars.

“Dit was echt onze beste prestatie tot nu toe’, zegt Teammanager Kirsten Bouwman. En dat wil wat zeggen, want Enschede deed al voor de tiende keer mee aan de races, die om het jaar gehouden worden.

Innovatie stimuleren

Voor elke race wordt een nieuw studententeam samengesteld en een nieuwe zonneauto ontwikkeld. “Dat ontwerpen en produceren wordt heel goed gedocumenteerd, dus het is niet zo dat we vanaf nul beginnen. Maar het is wel zo dat bij elke wedstrijd de regels veranderen, dat doet de organisatie om innovatie te stimuleren”, aldus Kirsten.

Zo worden er dus binnen strikte kaders tientallen zonneauto’s ontwikkeld door studententeams uit allerlei landen. In de Challenger Klasse, waaraan het team van Kirsten deelnam, gaat het om een elektrische auto van maximaal vijf meter lang met een zonnepaneel op het dak, waar één persoon in past. Doel van de race is zo snel mogelijk van Darwin naar Adelaide te komen. “Dat is zo’n 3.000 kilometer dwars door de outback van Australië. We rijden in een konvooi over de openbare weg. Elke dag om 17.00 uur stoppen we en kamperen we ter plaatse.”

Comfort versus efficiency

De ontwerpen van de studenten zijn niet te vergelijken met reguliere personenauto’s. Kirsten: “Autofabrikanten letten veel op comfort en op de interface. Verder verzamelen ze heel veel data, waar ze niet altijd iets mee doen. Dat kost allemaal energie. Wij kijken vooral naar efficiency. Ons ontwerp is zo simplistisch mogelijk.”

Een voorbeeld is de gunstigste snelheid van de auto. “Als we te hard rijden terwijl de zon nog niet optimaal schijnt, trekt de accu te snel leeg. Rijden we te langzaam, dan lopen we onnodige vertraging op. Met ons softwaremodel kunnen we die berekening optimaliseren, maar desondanks moeten de rijders inspelen op de situatie onderweg, als er bijvoorbeeld tegenwind is.” Kirsten zelf heeft niet gereden, ze is te lang. “De chauffeur moet tussen de 1,70 en 1,80 meter zijn, anders past het niet.”

Testritten

Voor vertrek naar Australië is de Red X in Nederland uitgebreid getest. Om de betrouwbaarheid van de auto te controleren en de systemen te valideren. Daarnaast moesten de coureurs wennen aan het maken van veel kilometers. Dit testen gebeurde o.a. op vliegveld Lelystad.

Terwijl in Australië alle risico’s verzekerd zijn, moest het team dat in Nederland zelf regelen. Angela Kuipers, Intern Verzekeringsadviseur Zakelijk bij de Rabobank, bracht de risico’s voor de auto, de inzittenden, de aansprakelijkheid en het transport naar Darwin onder.

Geen casco-verzekering mogelijk

 “Bij eerdere races had het team een casco-verzekering, maar die is opgezegd omdat hij te duur werd voor de verzekeraar. Het liefst wilde het team weer een casco-verzekering. Maar dat bleek nergens mogelijk – zelfs niet bij de Vereende.”

Dus werd het een WA-verzekering. Maar reguliere maatschappijen stellen voor een WA-verzekering de eis dat de auto gekentekend is. “Zo’n solar-auto heeft geen kenteken en staat dus niet geregistreerd bij RDW. Dan kom je vanzelf uit bij de Vereende.”

Er volgde uitgebreid telefoon- en mailcontact tussen Angela en Raylison Vidal, acceptant bij de Vereende. Raylison: “Deze verzekering is zo specialistisch, daarvoor moesten ook onze herverzekeraars hun goedkeuring geven. Zo bleek dat we alleen het WA-risico konden dekken voor de ritten op de testlocatie, en niet die op de openbare weg.

“Bovendien werd geëist dat het team niet op een actieve landingsbaan zou rijden. Opstijgende en landende vliegtuigen tussen de ritten door zouden echt een te groot risico vormen. Daarnaast wilde de herverzekeraar foto's en bouwtekeningen zien, en een tekening van de baan.”

Cocktail

“Het is uiteindelijk een cocktail van verzekeringen geworden”, vertelt Angela. Voor de inzittenden regelde Angela maar liefst twee polissen bij verschillende verzekeraars. “Er liep nog een collectieve ongevallenverzekering. Maar die verzekering keert alleen een vast bedrag uit, bij overlijden en bij invaliditeit. Daarom ben ik heel blij dat ik secundaire dekking heb kunnen regelen. Die verzekering reikt veel verder. Stel, er gebeurt wat en iemand raakt invalide, dan krijgt die persoon ook bijkomende kosten vergoed voor bijvoorbeeld aanpassingen aan de woning, enzovoort.”

Het verzekeren van het transport per vrachtvliegtuig naar Darwin heeft de Rabobank zelf op zich genomen. Angela: “Dat is op het nippertje rondgekomen, ik had een week de tijd. En op het laatste moment bleek in de container niet alleen de auto zelf te zitten, maar ook allerlei duur gereedschap dat meeverzekerd moest worden. De polis kwam rond op een donderdagavond, en de nacht naar vrijdag vertrokken ze. Dus je kunt je er wel iets bij voorstellen, hoe dat ging”, lacht ze.

Smaak te pakken

Voor zowel Raylison als Angela was dit hun eerste zonneautoverzekering. Beiden hebben de smaak te pakken gekregen. Raylison: “Het mooie van werken als acceptant bij de Vereende is dat je zulke bijzondere risico’s op je bureau krijgt. Dat is heel interessant en uitdagend en ik ben blij dat we ook hier een mooie oplossing hebben kunnen bieden.”

Angela: “Het was voor ons heel bijzonder om dit te mogen regelen. Het contact met Raylison verliep heel goed, hij zat erbovenop. En zonneauto’s staan nu bij ons in de boeken. Het zou mooi zijn als we bij volgende races ook een bijdrage kunnen regelen. Want dit is toch de toekomst.”

Trots

Kirsten kijkt met plezier terug op de afgelopen periode en is trots op wat haar team heeft gepresteerd. “Je maakt heel veel mee met ze allen en er is een behoorlijk hoge werkdruk. We zaten echt in een soort proeftuin. En hoewel we allerlei tegenslagen hadden, kwamen we er steeds weer bovenop. Zoals bij die schade op het circuit in Darwin, die ons een slechte startpositie bezorgde.”

Zuid-Afrika

Natuurlijk nemen de Enschedese studenten weer deel aan de volgende solar races in Australië, in oktober 2025. Maar ze gaan ook, voor het eerst, meedoen met de Sasol Solar Challenge in Zuid-Afrika. Kirsten: “Die is dit jaar september. De race loopt van Johannesburg naar Kaapstad. Het parcours is anders, meer door bergachtig gebied. En er zitten meer strategische uitdagingen in. Het is niet de bedoeling om zo snel mogelijk bij de finish te zijn, maar om aan het einde van de race zoveel mogelijk kilometers afgelegd te hebben. Dus er zijn allerlei loops: aan het einde van je racedag kun je nog een rondje extra rijden.”

Kirsten gaat mee naar Zuid-Afrika, maar dan in een adviserende rol. Haar tijd als teammanager zit erop, ze pakt haar studie weer op met een Master Management of Product Development. Op dit moment worden er studenten geworven voor een nieuw team dat een compleet nieuwe auto gaat bouwen. Gelukkig zijn de verzekeringen voor de testritten al geregeld.