Waarom heb je gekozen om de leergang verzekeringsrecht aan de UvA te volgen?

Emel: ‘Voor de Vereende is en blijft kennisontwikkeling een belangrijk onderwerp. De Vereende vindt het belangrijk dat haar werknemers zich blijven ontwikkelen en dat zij hun kennis en vaardigheden blijven verbeteren. Binnen onze organisatie, met name door onze manager Vincent van Ettinger (afdelingsmanager Speciale Zaken, Verhaal en BAVAM), worden werknemers dan ook gestimuleerd om bijvoorbeeld opleidingen te volgen.’

Ik ben toen op zoek gegaan naar een specialistische postacademische opleiding op het gebied van het verzekeringsrecht dat aansloot bij mijn huidige werkzaamheden voor de Vereende. Ferry: ‘Ik kende de opleiding al wel, maar Vincent haalde in een gesprek over mijn ontwikkeltraject deze opleiding aan waarvan Emel toen al had besloten deze te volgen. Omdat zo’n studie, van een jaar, best tijdrovend is, heb ik in het begin wat getwijfeld. Maar uiteindelijk heb ik besloten ervoor te gaan. In de dagelijkse praktijk houden wij veel bij (qua kennis), maar het is goed om het ook een keer uitgewerkt opgediend te krijgen, om het zo maar te verwoorden.’

Wat vond je leuk en minder leuk aan de opleiding?

Emel: ‘Ik vond de opzet en organisatie van de opleiding heel leuk. De opleiding was goed georganiseerd en verdeeld in vier modules met verschillende thema’s die zowel inhoudelijk als praktijkgericht werden behandeld. De docenten hadden een erg hoog niveau; ze zijn specialisten op hun eigen verzekeringsrechtelijk terrein. Ik vond het ook leuk om letterlijk weer in de schoolbanken te zitten en naar Amsterdam te gaan om de lessen te volgen. Je werd daarmee verplicht om weg te lopen van je vaste werkplek zodat je je echt kon concentreren op alleen de opleiding.’

Ferry: ‘Ik kan me ook vinden in het hoge niveau van de docenten en daarbij voelde ik ook persoonlijke interesse van hen naar ons, de studenten. Dat stimuleerde. Ik vond de locatie, de Koninklijke Industrieele Groote Club in Amsterdam, erg leuk. Het voelde soms een beetje alsof ik een Bommelstrip van Marten Toonder inliep. Een echt nadeel kan ik niet bedenken. Ja, de studie was tijdrovend, maar dat is meer een constatering dan een nadeel. Uiteindelijk is dat ook een gedeelte van ons werk; want dat is bijna altijd tijdrovend, ik ben vaak met mijn vak bezig.’

In het kort:

Emel van der Niet-Sunbul

Emel werkt sinds het jaar 2010 als advocaat. Sinds januari 2020 is zij in dienst bij de Vereende. Zij richt zich voornamelijk op de beroepsaansprakelijkheid van financieel dienstverleners, makelaars en taxateurs in onroerende zaken. Daarnaast staat zij haar collega’s van de afdelingen Speciale Zaken, Acceptatie en Schade bij.

Ferry Kerkvliet

Ferry werkt, zo goed als, zijn hele werkbare leven als advocaat. Sinds juni 2021 doet hij dit in dienst van de Vereende. Ook Ferry werkt het merendeel van de tijd aan BAVAM-zaken en het procederen bij de rechtbank. Hij werkt daarnaast af en toe voor de afdeling verhaal om schades te verhalen op verzekeringsnemers.

Wat heb je in de opleiding geleerd?

Ferry: ‘Je verdiept je met deze opleiding in het verzekeringsrecht en het zorgt ervoor dat je een en ander beter kan plaatsen in het geheel. De kennis is weer parater. Maar het is vooral toch ook een bevestiging van wat je al weet. Zoals ik altijd zeg “de feiten maken het recht”. En op die feiten passen we dan de rechtsregels toe en krijgen we een oordeel.’

Emel: ‘We hebben met deze opleiding een stevige juridische basis opgebouwd met betrekking tot het verzekeringsrecht en we hebben onze kennis kunnen verdiepen en verbreden. We hebben hiermee echt het volledige pakket in huis bij de Vereende.’

Welke uitspraak of les tijdens de studie is het meest bijgebleven?

Ferry: ‘Eigenlijk is mijn antwoord een aanvulling op mijn quote van zojuist “de feiten maken het recht” en hoe je op verschillende wijzen naar het recht kan kijken. Het gaat om twee uitspraken van het Hof Den Bosch over exact dezelfde casus. Het gaat om een manege die buitenritten aanbiedt en tijdens zo’n rit vallen er enkele mensen van hun paard. Er waren geen bevoegde begeleiders vanuit de manege mee tijdens de rit.

Hoewel beide uitspraken vanuit hetzelfde gerechtshof komen, is er wel sprake van een andere samenstelling. Het gaat dus om andere raadsheren. De eerste samenstelling gaf aan dat de polisvoorwaarden eisen dat de buitenritten onder toezicht van gediplomeerde begeleiders worden uitgevoerd. Deze polisvoorwaarde wordt door hen als een garantieclausule beschouwd en dit ongeval had zich ook voorgedaan als de begeleiders wél gediplomeerd waren geweest. Daarom kan de verzekeraar geen beroep doen op die uitsluiting.

De tweede samenstelling besloot dat de polisvoorwaarde een primaire dekkingsomschrijving is. Dat heeft tot gevolg dat de verzekeraar zo’n situatie (buitenritten zonder adequate begeleiding) niet wil verzekeren en er geen dekking geldt op de bewuste polis.

Met andere woorden; één en dezelfde polisvoorwaarde wordt eerst als garantieclausule uitgelegd om vervolgens als primaire dekkingsbepaling te worden uitgelegd. Dat vind ik een mooi voorbeeld van de werkelijkheid; door verschillende kundige personen wordt eenzelfde situatie anders uitgelegd wat gevolgen heeft voor de uitspraak en de gevolgen ervan. Soms is de realiteit een juridische tombola en iedereen die werkt binnen het rechtelijke bedrijf heeft daarmee te maken.’

Emel: ‘We hebben tijdens de studie zoveel informatie gekregen dat ik er met geen mogelijkheid één voorbeeld uit kan halen zonder één van de overige 25 docenten tekort te doen.’

Hoe heeft de Vereende je ondersteund tijdens het volgen van je studie?

Emel: ‘Aangezien kennisontwikkeling een belangrijk onderwerp is, vergoedt de Vereende alle kosten die nodig zijn voor het volgen van een opleiding. Hiernaast wordt er intern rekening gehouden met de studiebelasting voor de desbetreffende werknemer. Van de zijde van de manager en collega’s was er ook interesse in de opleiding en is regelmatig hulp aangeboden, bijvoorbeeld bij het meelezen van mijn essay.’

Ferry: ‘Een leuk verhaal is dat Ingrid Visscher, de directievoorzitter, recentelijk haar kasten aan het opruimen was vanwege de, toen nog, naderende verhuizing. Zij kwam daarbij een boek tegen uit 1966 over de Motorrijtuigenverzekering. En de WAM is uit 1965. Ze vroeg mij of ik interesse had in het boek en dat had ik zeker vanwege het essay dat ik toen aan het schrijven was over dit onderwerp. Ik vond het leuk te lezen hoe er in het prille stadium werd gekeken naar de WAM. Het is vooral goed te zien dat er in de gehele organisatie wordt meegedacht en waar nodig geholpen. Die steun is belangrijk.’

Wat verandert er in je werk nu je de opleiding hebt afgerond?

Ferry: ‘Onze core business is aansprakelijkheid van verzekeringsadviseurs en makelaars en op dat gebied hebben we zeker meer en betere kennis gekregen. Er verandert niet heel veel; het is vooral dat onze juridische basis is bevestigd en verstevigd door middel van de studie.’

Emel: ‘Met de parate kennis komen we nu sneller tot een mogelijke oplossing. Althans voor nu … het recht is immers altijd in ontwikkeling.’

Ferry: ‘Het onthoudt inderdaad makkelijker als je ergens continue mee bezig bent, zoals het geval was tijdens De Leergang. En het is aan ons om dat goed bij te blijven houden.’

Emel: ‘En dat doen we sowieso al door de verplichte opleidingen per jaar te volgen om onze behaalde titel CIL te behouden. Zo blijven we over de meest recente kennis beschikken op het gebied van verzekeringsrecht.’

Om de leergang verzekeringsrecht succesvol af te ronden moesten de studenten een essay schrijven. Aan Ferry is gevraagd zijn onderzoek te publiceren. Op 18 juli jl. is zijn artikel gepubliceerd op VAST-online. Ferry heeft in zijn onderzoek gekeken naar de alcoholclausule en artikel 15 WAM. In een volgende nieuwsbrief vertelt Ferry graag, wederom in zijn eigen bewoordingen, waar zijn onderzoek over gaat en wat hij ermee hoopt te bereiken.