Diverse schadefuncties bij Aegon

Ingrid Visscher kwam niet bij toeval in de verzekeringsbranche terecht. Bij haar studie rechten in Utrecht maakte zij bewuste keuzes voor vakken in de richting van schadeverzekeringen, zoals vervoersrecht en verzekeringsrecht. Via een traineeship kwam zij in het schadebedrijf van Aegon terecht, waarbij zij allerlei functies doorliep, van acceptatie transport en schadebehandeling transport tot volmacht beheer en accountmanagement. Ook leerde zij de Londense markt kennen, werkend bij een Engels dochterbedrijf van Aegon. Daar kreeg ze onder meer met zakelijke brandverzekeringen via Engelse makelaars te maken, alsook met in- en uitgaande herverzekering. Terug in Nederland kreeg zij leidinggevende functies, zoals manager van een regio, waarbij zij voor haar regio zowel de verzekeringstechnische medewerkers, zoals acceptanten en schadebehandelaars, als de buitendienstmedewerkers diende aan te sturen. “Ik leerde hierin om marktgerichtheid enerzijds en sturen op rendement anderzijds te combineren”, zegt Ingrid Visscher.

Schaalvergroting in zorgverzekering

Die ‘leerschool’ kon zij goed gebruiken in haar volgende functie, als adjunct-directeur verkoop bij Nuts Ziektekosten. Een woelige periode, waarin deze via het intermediair werkende verzekeraar samen was gegaan met direct writer Ohra. De combinatie Nuts-Ohra werd overgenomen door Delta Lloyd, waarmee zij opnieuw binnen een groot concern kwam te werken. Schaalvergroting was het woord in de zorgsector. Na een enerverende periode in de zorgverzekeringsbranche, waarin ook de introductie van de basisverzekering een feit was, diende zich hiermee een volgende stap in haar loopbaan aan, ditmaal buiten de branche, zelfs buiten het bedrijfsleven.

 

Maatschappelijk ondernemen

Zij fungeerde in de tweehoofdige directie van Unicef als operationeel directeur. “Dat was een totaal andere cultuur. Ik heb daar weer andere dingen geleerd, al draaide het daar ook, net als in het bedrijfsleven, om het behalen van doelstellingen en het op de goede plek hebben van de juiste mensen. In zeven jaar daar hebben we het nodige aan de organisatie moeten sleutelen, maar uiteindelijk hadden we alle doelstellingen op orde, zodanig dat niet langer twee directieleden nodig waren en het voor mij ook wel tijd was voor een nieuwe stap. Rond die periode werd ik voor de functie bij de Verenigde Assurantiebedrijven Nederland N.V., kortweg de VAN gepolst. Een maatschappelijk verantwoord bedrijf, dat oplossingen zoekt voor maatschappelijke vraagstukken, in die gevallen waarin de ‘gewone’ verzekeringsmaatschappijen die oplossingen niet kunnen of willen bieden. Een bedrijf dat voor het grootste deel van de activiteiten geen concurrentiepositie in de markt heeft, die vergelijkbaar is met die van de reguliere verzekeraars. Een bedrijf dat veertien van die reguliere verzekeraars als aandeelhouder heeft. Je zou het een ‘neutrale positie’ in de markt kunnen noemen, met een hybride invalshoek in die zin dat we als bedrijf enerzijds wél ‘voor de profit’ dienen te gaan, zodanig dat we op eigen kracht aan de voor een verzekeringsmaatschappij noodzakelijke vermogensvorming kunnen doen, maar anderzijds dat er in de doelstellingen geen sprake is van winstmaximalisatie. Na vele jaren schadeverzekeraar te zijn geweest en na zeven jaar bij een non-profit organisatie te hebben gewerkt, betekende dit een prima passende nieuwe stap voor me.”

 

Twee nominaties voor Adfiz-awards
Opmerkelijk is dat bij de Adfiz-awards die in januari 2017 zijn uitgereikt, in beide onderscheiden schadeverzekerings categorieën, te weten Schade Particulier en Schade Zakelijk, de Vereende als verzekeraar van substandaardrisico’s tussen de ‘normale verzekeraars’ één van de drie genomineerden was voor deze onderscheidingen, die wordt toegekend op basis van beoordelingen door tussenpersonen (zowel leden- als niet-leden van Adfiz). In beide onderdelen eindigde de Vereende op een bijzonder eervolle tweede plaats.

Naam de Vereende licht klassiek

Bij haar terugkeer in de verzekeringsbranche wachtte haar een uitdagende klus. Uit de directie zouden boegbeelden Leo Bechtold en Frits Blees met pensioen gegaan, hetgeen inmiddels is gebeurd. Met Nico Barendse, die o.a. financiën en ict in zijn portefeuille heeft en die reeds gedurende 18 jaar bij het bedrijf werkt, vormt zij nu de directie.

De VAN en de bedrijven die er onderdeel van waren dan wel aan gelieerd waren, waren toe aan een ‘rebranding’. De online vindbaarheid liet te wensen over; Google bijvoorbeeld eens naar ‘VAN’ en je krijgt een erg lange lijst met zoekresultaten. “Het zoeken naar een nieuwe naam, was een interessant maar spannend proces. In november 2015 is het besluit genomen de plannen voor de naamswijziging uit te voeren. We hebben er creatieve mensen voor ingeschakeld. 

In februari kwam men met een longlist met zo’n dertig namen, bij elke naam een verklaring. Een van de namen die me nu te binnenschiet: Enveni. Esperanto voor ‘welkom’, ‘kom binnen’. De gedachte mooi, de naam iets minder. We hebben in het proces naar een shortlist toegewerkt, en daaruit is dan ‘de Vereende’ gekozen. We hebben wel reacties gekregen van… dat is erg 1800… het heeft inderdaad iets klassieks, mee eens, maar dat mag voor een verzekeraar. Het heeft ook iets van vereende krachten, waar we ook voor staan. Het heeft tevens een duidelijke link met het woord verenigde dat in onze voluit-naam zat. Als bedrijf zijn we degelijk, maar denken we modern. Met een strakke lay-out van het logo, zijn de naam en het merkbeeld modern genoeg.”

 

Schade- en verzekeringswerken

De nieuwe naam ‘de Vereende’ dekt ook de lading in de zin dat er uiteenlopende activiteiten worden uitgevoerd. De pay-off naast het logo van de Vereende luidt: ‘schade- en verzekeringswerken’. De Vereende is verzekeraar van substandaardrisico’s, maar het label waaronder dat gebeurde, Rialto, is vervallen. Datzelfde geldt voor de beroepsaansprakelijkheidsverzekeringen voor tussenpersonen en makelaars o.z. Dat gebeurde onder het label BAVAM, welk label eveneens is vervallen, maar de productnaam BAVAM-polis blijft wel bestaan. Dan zijn er verschillende pools die door de Vereende worden geadministreerd, te weten de NHT (terrorisme), de Atoompool, de Milieupool en de luchtvaartpool (DAP ofwel Dutch Aviation Pool). Last but not least zijn er het Waarborgfonds Motorverkeer, het Nederlands Bureau der Motorrijtuigverzekeraars en het Fonds Middelen Gemoedsbezwaarden, welke instanties ‘in huis’ bij de Vereende in Rijswijk zijn gevestigd en die hun werkzaamheden ook aan de Vereende hebben uitbesteed. De toevoegingen bij de verschillende logo’s voor de pools, de fondsen en het bureau zijn ‘door de Vereende’.

 

Rode draad en Missie

Hoe zou u de rode draad voor de Vereende kunnen typeren? “Het gaat primair om schadeverzekeringen. Om het verzekeren van bijzondere risico’s. Om het behandelen van bijzondere schades. Het gaat erom dingen te doen, die andere ‘gewone’ verzekeraars niet doen. De maatschappelijke rol is belangrijk; het bieden van een vangnet; het zoeken van oplossingen. Er zijn verschillende oplossingen in huis: verzekeren, managen van pools, managen van fondsen, managen van schades, het fungeren als kenniscentrum”, zo vat Visscher samen. “De missie die we nastreven, focust op het vinden van oplossingen. ‘Oplossingen bieden voor maatschappelijke issues in de verzekeringsbranche.’ Een goed voorbeeld is het ongeluk met de monstertruck in Haaksbergen in september 2014, waarbij verschillende doden vielen. Dan is niet meteen duidelijk welke verzekeraar of verzekeraars hierop betrokken zijn, en welke andere organisaties, zoals gemeente en evenementenorganisator, maar dan is er sprake van zoveel menselijk leed, dat je eigenlijk niet kunt wachten totdat dat duidelijk is. Er is echter niet op voorhand bepaald, welke partij dan mandaat heeft om regelend in actie te komen. Wij zijn in het geval van de monstertruck in overleg met andere betrokken partijen in actie gekomen om waar mogelijk regelend op te treden. Het zou wellicht aanbeveling verdienen voor verscheidene in de toekomst denkbare situaties op voorhand te regelen wie de regelende partij is bij een catastrofale schade.”

 

Criteria

Als er een ‘maatschappelijke oplossing’ nodig is, wanneer is de Vereende dan de aangewezen partij om ernaar te zoeken. Visscher geeft aan dat aan de hand van een viertal criteria wordt beoordeeld “of het tot ons domein hoort, ofwel wat we wel en wat we niet doen, te weten:
Voegen we maatschappelijk waarde toe?
Kunnen we het verzekeringstechnisch aan?
Is het bedrijfseconomisch verantwoord?
En: alleen indien het risico niet of nauwelijks door een andere oplossing is te ondervangen.”

 

Luisterend oor, open opstelling

Ingrid Visscher benadrukt tenslotte met de Vereende meer te kunnen beteken in de (schade)branche, dan het huidige aanbod. “We zullen kunnen groeien in onze portefeuille aan verzekeringen. Ook is het mogelijk dat we managementtaken binnen de branche erbij krijgen en dat we nieuwe diensten ontwikkelen. Zie ons ook als een kraamkamer voor de verzekeringsbranche”, aldus Visscher. “Ik wil geenszins zeggen dat we als Vereende alles aankunnen, maar we hebben in ieder geval een actief luisterend oor en een open opstelling, en als we kunnen bijdragen aan een maatschappelijke oplossing met betrekking tot verzekering of schade, dan zullen we serieus kijken. Als andere verzekeringsmaatschappijen er eveneens interesse in hebben, dan wij niet. Wij beginnen, als andere partijen stoppen.”

Bron: Schade Magazine, mei nummer